همنیشین گل شدم دیدم که خارم سال ها...

همنیشین گل شدم دیدم که خارم سال ها

تازه فهمیدم که غمخواری ندارم سال ها

می روم چون ابر سرگردان به روی کوه و دشت

می روم تنها شوم شاید ببارم سال ها

کو زمین بایری تا مرهم دردم شود

من که از داغ دل خود، سوگوارم سال ها

بعد از این حتی اگر کوه یخی پیدا کنم

سر به روی شانه هایش می گذارم سال ها

خسته ام ، این مرگ تدریجی امانم را برید

می شمارم روزهای آخرم را سال ها

.

خدایا عشق درمانی‌ به‌غیراز مرگ‌ می‌خواهد/ که‌ من‌ می‌میرم‌ از این‌ درد و درمانی‌ نمی‌بینم

[+] نوشته شده توسط هادی نجفی در 11:28 | |